και'συ ντυμένη νύμφη
προσφέρεις χοές στους θεούς
στη λίμνη με την κλαίουσα ιτιά
και στεφάνι στα μαλλιά φορείς
με βασιλικό
για να ξορκίσεις το κακό
που πρώτη μάντεψες
Ομως η νύχτα είναι μακρινή
και το φεγγάρι φωτεινός οδηγός σου
πυξίδα του ναού σου
με την πρωινή δροσιά
αποζητάς το φιλί του υάκινθου
Σα δροσοσταλίδα σε καλωσορίζει
η μέρα η καινούργια
και θα λουστείς μ'αθάνατο νερό
κάποια μέρα
που ο ουρανός δε θα'χει σύννεφα
μόνο καθρέφτες με είδωλα ανάστροφα
καθώς ξυπόλυτη ακροπερπατάς
Ολοι οι πλανήτες σε καλωσορίζουν
γυρίζοντας ανάποδα
κα΄'συ θα παίζεις πρόθυμα
με τα ουράνια σώματα
σε ελικοειδή περιστροφή
πάνω σε εναν κομήτη αστραπόμορφο
με τη μοναδικότητα κανόνα
που αργά έμαθες
Ετσι κι αλλιώς ο κόσμος γύρισε ανάποδα
κι εσύ μένεις πάντα εκεί
με τα γόνατα βρεμένα
και το μικρό αστερία στεφάνι
άστρο του θαλάσιου ουρανού
να αχνοφέγγει στο ηλιοβασίλεμα
σαν αναδυομένη ταξιδεύεις
με φυσαλίδα του βυθού
που αφήνει το φουστάνι της
σα λογισμός
σαν αύρα
Όμοια με κομήτη που έρχεται και φεύγει.
