Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Ονείρεμα


Άγγιξε ο Μορφέας την κούνια του σύμπαντος
και οι άγγελοι κλείσαν τα φτερά τους
φίλησε γλυκά το μάγουλο του βρέφους 
στην αγκαλιά της σιωπής
και τα σπουργίτια δίχως πίκρα
στο πρόσωπο θυμήθηκαν
μπήκε σε περβάζι η μανόλια και ονειρεύτηκε
τη θάλασσα
βούτηξε ένα αστέρι στο νεφέλωμα του Ωρίωνα
γιατί ήθελε να ανήκει εκεί
και εσύ πήρες του γιασεμιού την όψη.


Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Εκτροπία


Oι σημύδες άνθισαν μες στην αθωότητα
και νιόβγαλτα σημάδια 
στο θέρος του ψύχους
φανέρωσαν τον ερχομό της άνοιξης
και συ πριν ακόμα ωριμάσει 
το φρούτο το ντροπαλό
τραβάς στο σκοτάδι του Άδη
χωρίς πανοπλία 
πολεμιστές σπαρτοί
μυριάδες κομμάτια του ίδιου  εαυτού σου
στη μάχη που δεν έχει τη Νίκη προστάτιδα
Ο Φανοστάτης του κόσμου 
έχασε την ισορροπία του
και  τα τέρατα φανερώθηκαν 
μα συ τώρα υψώνεσαι 
πορφυρογέννητος
με πυρσούς που αναδύονται 
από μήτρα χιλιόχαρη
Το αθάνατο φως
εξάγνισε της ψυχής σου τον ερχομό
φωτοδότη πολύσχημε
παράλληλε συνταξιδιώτη.

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Φωτόνια


Αρχέγονα φωτόνια
πλημμύρισαν 
τον έναστρο ουρανό
με συγκλονίζουν
φωτοτυπώ διαφάνειες
με ουράνιες αναμνήσεις.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Το τέλος του ήλιου




Aιώνιος ήλιος 
στα παγωμένα σου χείλη
ξεψύχησε
και αφάνισε την κοσμική αφέλεια
από το μέτωπο σου. 



Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Ταξίδι



Το κεχριμπάρι του ήλιου
πλημμύρισε τους στείρους βράχους
και η ψυχή ταξίδεψε σε μέρη μακρινά
διψούσε μα δε θέλησε να πιει νερό
ο αναβάτης ξεπέζεψε για μια στιγμή 
να αφουγκραστεί την Ηχώ της νοσταλγίας
μαρμαρυγή από κρύσταλλο και ήλεκτρο
και το χαμένο κομμάτι τ'ονείρου 
τον κάλεσε να ξαποστάσει
σε αμμουδιά που άστραφτε 
απ΄τα πούπουλα των αγγέλων 
και στάχυα με ολόχρυσα κεφάλια
που σκύβαν ευλαβικά
να προσκυνήσουν τους ναούς τ'ουρανού.





Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Μνημοσύνη


Μπρος στον ανοιχτό ορίζοντα
μουλιάζουν τα φύκια της Μνημοσύνης
κι η αρμονική των αφανών αστέρων
ξεχύνεται στον άπειρο αιθέρα.
      

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Περιπλάνηση


Αέναος κύκλος
κίνηση ατελής στο δρόμο του γυρισμού
Το φεγγάρι ξέβαψε χρώματα
την ώρα του φθινόπωρου
Κάποιος γλάρος άνοιξε τα φτερά του
με προορισμό τον ορίζοντα
κι κόρη του Μίνωα
ξετύλιξε το μύθο της περιπλάνησης της.