Ποιος είναι αυτός που σφυρίζει
δυνατότερα απ'τον άνεμο
και φέρνει της θάλασσας τη σάρκα
στα πόδια μου
που χαρίζει ανάσα σε κάθε λουλούδι
και θωριά στην καινούργια μέρα
που γεύεται του φεγγαριού το ράγισμα
και ανάμεσα στρώνει αστέρια
που γελά με του φασκόμηλου την απορία
και της μέντας τα καμώματα
Ποιος είναι αυτός που γελά σα μικρό παιδί
μες στα σπάργανα της νύχτας
που μιλά στη σιωπή και κρεμά αστερίες
στα παρτέρια
που κρατάει του πικραμύγδαλου τη γεύση
στο λυκόφως της ζωής σου.
